Fisioterapia

Fisioterapia deportiva

A fisioterapia deportiva é unha especialización dirixida a todas aquelas persoas que realizan unha práctica deportiva de forma regular, xa sexa por saúde, de maneira básica ou profesional. Algunhas patoloxías usualmente tratadas son:

• Lesións musculotendinosas como contracturas, sobrecargas, roturas fibrilares ou tendinites.
• Meniscopatías, reeducación ao esforzo, osteopatía de pube, lesiones cápsula- ligamentosas, inestabilidade articular, lesións do manguito rotador do ombreiro vendaxes funcionais, masaxe de descarga e deportivo, rendemento deportivo, valoración postural do deportista.
• Lesións ligamentosas e articulares como escordaduras, condropatía rotuliana, capsulite e bursite, entre outras.

Fisioterapia manual ortopédica (OMT)

Consiste nunha avaliación integral do sistema artro- neuro-muscular do paciente e das súas capacidades funcionais. Con esta valoración defínese a disfunción que presenta o paciente nos sistemas articular, muscular e nervioso, así como noutros sistemas relevantes; explicando a forma en que se relacionan con calquera discapacidade ou limitación funcional.

A intervención en terapia manual ortopédica está formada por diferentes técnicas entre as que se inclúen: o estiramento muscular, a forza e a coordinación muscular, mobilización do sistema nervioso, a manipulación e mobilización articular lenta, estabilización tanto activa como pasiva e os exercicios de resistencia, así como a situación funcional xeneral do paciente. Tamén é fundamental durante o proceso de intervención o auto-tratamento por parte do paciente (un conxunto de estratexias terapéuticas que o fisioterapeuta instrúe ao paciente para que este xestione o seu propio estado funcional e de saúde xeral).

Fisioterapia respiratoria

Especialización que trata e prevén as diferentes enfermidades do aparello respiratorio ou calquera que interfira no seu correcto funcionamento, co fin de manter ou mellorar a función respiratoria.

Algunhas patoloxías que habitualmente tratamos son: EPOC, obstrucións agudas do fluxo aéreo, patoloxías obstructivas e restritivas, fibroses quística e, en xeral, calquer tipo de problema broncopulmonar e torácico.

Entre os beneficios desta terapia atopamos a mellora da relaxación do paciente, a expansión do parénquima pulmonar, a mobilidade do tórax, das súas articulacións, o aumento da capacidade pulmonar, a eliminación de secrecións e contribuír a acadar un patrón respiratorio axeitado.

Fisioterapia neurolóxica

Especialización encamiñada a patoloxías causadas pola afectación do sistema nervioso central e/ou periférico.

Consiste na avaliación e o tratamento de persoas con problemas motores, posturais e/ou do equilibrio debido a unha etioloxía por lesión do sistema nervioso.

Entre estas lesións e patoloxías podemos destacar: lesión da medula espinal, esclerose múltiple, traumatismo cranioencefálico, enfermidade de Parkinson, ictus, parálise cerebral infantil, polineuropatías, esclerose lateral amiotrófica ( ELA), trastornos vestibulares.

Fisioterapia xeriátrica

A fisioterapia xeriátrica nace como resposta as necesidades asociadas ao incremento da esperanza de vida. Os principios neste ámbito son facilitar a consecución ou a mellora da funcionalidade das persoas da terceira idade tanto psicolóxicas como psicomotrices.

Os obxectivos principais, tendo en conta as capacidades residuais do paciente, son: aumentar rangos articulares funcionais, manter e/ou recuperar independencia físico-funcional en actividades da vida diaria, traballar a forza muscular, lograr un bo patrón de marcha e equilibrio, fomentar o envellecemento activo e diminuír as síndromes postcaída e de inmobilismo.

Fisioterapia traumatolóxica

A fisioterapia traumatolóxica leva consigo unha valoración específica e un protocolo de tratamento que engloba diversas patoloxías como: escordaduras, fracturas, contracturas, luxacións, dexeneración articular, algias de costas, cirurxías, tendinites, calcificacións, próteses, rotura de ligamentos, rotura de fibras ou patoloxía meniscal, entre outros.

Ten como principais obxectivos: aliviar a dor, reducir a inflamación e mellorar a mobilidade e funcionalidade.

Masaxe

A masaxe terapéutica activa a circulación sanguínea e linfática, facilita a eliminación de toxinas, aumenta a achega de osíxeno aos tecidos e estimula a produción de endorfinas, polo que alivia a tensión e mellora os estados de ánimo negativos. Está formado por diversas técnicas de masaxe que se utilizan no tratamento de trastornos neuromusculares e musculoesqueléticos. Con el axudamos a aliviar a rixidez articular e a tensión muscular do corpo, así como as dores e espasmos musculares .

Drenaje linfático manual (DLM)

A drenaxe linfático manual utilízase para mellorar edemas e inflamacións, e diminuír a retención de líquidos orgánicos. Esta técnica favorece a circulación da linfa e utiliza movementos moi suaves, lentos e repetitivos das mans. Posto que o sistema linfático inflúe estreitamente no sistema inmunolóxico e ten un efecto sedante e relaxante, tras o DLM apréciase unha melloría xeral do paciente e unha potenciación do efecto drenante ao actuar sobre o sistema nervioso parasimpático.

Fisioterapia en ATM e disfunción cráneo mandibular

Especialización dirixida a tratar os tecidos óseos e brandos da zona cráneo-cervico-mandibular, sendo o tratamento de partes brandas e a mobilización articular as técnicas máis utilizadas.

Engloba diferentes disfuncións que se poden clasificar en: patoloxías da articulación temporomandibular, parafuncións, síndrome miofascial, desordes articulares ( luxacións, desprazamentos discais, bloqueos), trismo, pre e post cirurxía, e maloclusión.

Entre os principais obxectivos da fisioterapia nas disfuncións craneomandibulares e da ATM atopamos a diminución da dor e a restauración da mobilidade da articulación dentro duns patróns de movemento normal.

DNHS

A técnica DNHS® ( Dry Needling for Hypertonia and Spasticity) é unha técnica de punción seca utilizada en persoas con lesión do sistema nervioso central e está encamiñada a diminuír a hipertonía e a espasticidade, así como á mellora da funcionalidade do paciente. Utilízase tamén para diminuír a excesiva actividade electromiográfica en pacientes con lesións do sistema nervioso central de diferente etiología (parálise cerebral infantil, accidente cerebrovascular, traumatismo cranioencefálico, etc).

Terapia Ocupacional

Segundo a OMS, a terapia ocupacional ( TO) é “o conxunto de técnicas, métodos e actuacións que, a través de actividades aplicadas con fins terapéuticos, prevén e mantén a saúde, favorece a restauración da función, suple os déficits invalidantes e valora os supostos comportamentais e a súa significación profunda para conseguir a maior independencia e reinserción posible do individuo en todos os seus aspectos: laboral, mental, físico e social”. O obxectivo primordial é que o paciente adquira a máxima funcionalidade de maneira independente, xa sexa física, cognitiva e/ou conductual mediante a realización dalgunha actividade significativa para a persoa. Entre os ámbitos de actuación da terapia ocupacional podemos atopar:

• Valoración das capacidades e limitacións da persoa. Prevención de discapacidades físico-funcionais e cognitivas. Valoración e tratamento das capacidades sensoriais, cognitivas superiores, sociais e psicolóxicas. Elaboración de obxectivos e avaliación de programas de tratamento individualizados e significativos. Adestramento e reeducación nas actividades da vida diaria. Adestramento no uso de axudas técnicas, sempre compensando as súas limitacións. Confección, realización e prescrición de próteses e axudas técnicas, así como o adestramento da persoa na súa utilización. Adaptación da contorna e elaboración de programas de eliminación de barreiras arquitectónicas, así como o asesoramento a familias, usuarios e profesionais doutras especialidades. Avaliación dos medios de transporte e as súas posibles adaptacións. Capacitación do individuo para lograr o maior grao de reinserción socio-laboral posible como membro activo dentro da súa comunidade. Axudar ao individuo para reaxustar os seus hábitos diarios. Reinserción da persoa na súa vida cotiá e no seu medio nas mellores condicións posibles.