.jpg)
Nunca se preguntara por que non temos unha soa dentición? É dicir, por que non quedamos cos primeiros dentes (de leite) senón que acaban caendo e deixan paso a outros? Ou por que non temos tres? Esta terceira poderíanos ser moi útil cando temos problemas coas pezas da segunda non é certo?
Os dentes son unhas estruturas formadas pola coroa e a raíz. A coroa é a parte visible na boca e a súa estrutura está formada por esmalte (a parte máis externa), dentina e a polpa, vulgarmente chamada nervio. A raíz está dentro do óso dos maxilares e está formada por cemento (en vez do esmalte), dentina e polpa.
Todas as estruturas anatómicas do noso corpo se desenvolven en maior ou menor medida durante o período de crecemento. Neste inflúen factores fundamentalmente xenéticos. Crecemos ata onde crecemos e non máis.
Os dentes a pesar de que pensemos o contrario unha vez formados non crecen máis. O seu tamaño vén predeterminado xeneticamente. Cando os primeiros dentes ou dentes de leite asoman a boca non aumentan de tamaño, só se desenvolve a raíz ata que queda perfectamente conformada e simultáneamente os dentes vanse "acomodando" na arcada. Unha vez no seu sitio o tamaño dos dentes é sempre o mesmo, normalmente distribúense no espazo dispoñible nos ósos maxilares os cales si crecen ata que o individuo se desenvolve completamente. Os maxilares dun neno ao principio son pequenos e teñen pouco espazo para albergar dentes por iso estes van saíndo pouco a pouco e cando se completa a erupción dos dentes de leite só son vinte e máis pequenos que os da segunda dentición que son ademais trinta e dous.
Como os maxilares e o resto do corpo seguen crecendo os dentes de leite quedarían un pouco ridículos nuns maxilares xa desenvolvidos. Entón é cando empeza a cambiar progresivamente os dentes de leite polos definitivos que son máis numerosos e máis grandes.
Como se explica que os dentes de leite sexan vinte e os definitivos trinta e dous? De onde saen eses doce máis? Estes doce vanse colocando nas arcadas por detrás da última moa de leite e son a moa dos seis anos, a dos doce anos e a do xuízo. Isto en cada lado de ambas as dúas arcadas o que fai un total de doce.
A primeira moa definitiva que sae é a dos seis anos e chámase así porque adoita erupcionar a esa idade e precisamente por ser a primeira tamén é a máis afectada polas caries. A partir dos seis anos temos que pelexar para manter custe o que custe a segunda dentición porque xa non imos ter unha terceira salvo que chamemos terceira dentición aos implantes dentais.
Os dentes a pesar de que pensemos o contrario unha vez formados non crecen máis. O seu tamaño vén predeterminado xeneticamente. Cando os primeiros dentes ou dentes de leite asoman a boca non aumentan de tamaño, só se desenvolve a raíz ata que queda perfectamente conformada e simultáneamente os dentes vanse "acomodando" na arcada. Unha vez no seu sitio o tamaño dos dentes é sempre o mesmo, normalmente distribúense no espazo dispoñible nos ósos maxilares os cales si crecen ata que o individuo se desenvolve completamente. Os maxilares dun neno ao principio son pequenos e teñen pouco espazo para albergar dentes por iso estes van saíndo pouco a pouco e cando se completa a erupción dos dentes de leite só son vinte e máis pequenos que os da segunda dentición que son ademais trinta e dous.
* Unha publicación do doutor José Pardiñas Arias, médico estomatólogo experto en implantes dentais, enfermidades das enxivas e prótese.
