Na Clínica Pardiñas buscamos continuamente a máxima comodidade para o paciente, por iso ofrecemos de maneira gratuita e para aqueles pacientes que o soliciten a sedación con óxido nitroso.
O óxido nitroso foi o primeiro gas empleado en medicina, dende fai 175 años. É extremadamente seguro para uso medicinal por ser non inflamable e presentar as seguintes características: baixo coeficiente de solubilidade, analxesia e sedación, non se metaboliza no organismo e posúe mínimos efectos colaterais.
A historia do óxido nitroso na medicina
O óxido nitroso foi identificado por Joseph Priestley (1733–1804), químico inglés afincado nos Estados Unidos, o mesmo que describíu o osíxeno como composto químico.
A principios do século XIX eran comúns as reunións en donde os invitados podían inhalar óxido nitroso para experimentar os seus efectos sobre o sistema nervioso central, pero non foi até 1844 cando se descubriron as súas propiedades anestésicas.
Sucedeu que ao salir dunha representación do famoso circo Barnum na cidade de Boston, un dentista norteamericano chamado Horacio Wells (1789-1869) observou a un suxeito inhalando o famoso gas da risa (óxido nitroso). Estando aínda en pleno ataque de risa, o suxeito tropezouse cunha silla e lastimouse seriamente unha perna sen mostrar ningún tipo de reacción dolorosa.
Ao día seguinte, o avispado dentista pediulle a un colega seu que lle extraese unha moa mentras aspiraba algo do gas. A operación non reporta ningún tipo de dor e non lle ocasiona ningunha complicación. Horacio Wells emprende entón unha serie de experimentos exitosos para demostrar científicamente o seu descubrimento. Pero sería outro dentista de Boston, William Morton, quen dous anos despois se llevaría a gloria efectuando a primeira cirurxía indolora con óxido nitroso fronte a un grupo de importantes médicos.
Despois desta demostración, os principais laboratorios farmacéuticos déronse á tarea de investigar as propiedades anestésicas de distintos gases e líquidos volátiles.
Kalinox™ posúe as seguintes propiedades farmacolóxicas:
1. Efecto analxésico: efecto morfinomimético: analxesia equivalente ao 50% do efecto analxésico do fentanilo.
2. Efecto ansiolítico: acción directa sobre o receptor de benzodiacepinas.
3. Efecto amnésico: é comparable ao efecto amnésico do midazolam.
4. Ausencia de efecto anestésico ao 50% de N2O: nestas concentracións fixas, o oxido nitroso no posúe propiedades anestésicas, aínda que conserva o poder analxésico e ansiolítico.
Efectos psicolóxicos e fisiolóxicos
Con doses pequenas os efectos psicolóxicos do óxido nitroso consisten na supresión de sensacións de dor e a característica hilaridad. O consumidor pode mostrar un rostro sorrinte ou caer nun ataque de risa incontrolada. Con doses medias, suministradas por inhalacións máis profundas, experiméntase unha primeira fase de excitación cordial, como ocorre coas bebidas alcólicas, que posteriormente se convirte en sedación e sopor.
En usos extra-médicos, pode decirse que o usuario busca ambos efectos; o primeiro proporciona audacia e o segundo unha afectación do pensamiento que se asocia coa perda de sentido crítico.
